Pagina's

woensdag 3 juli 2013

Home sweet Home (15)

Eigenlijk is dit helemaal geen leuke 'home sweet home'.  Soms gebeuren er ook nare dingen in huis. Zoals moeilijke beslissingen nemen en afscheid nemen...
Vorige week vrijdag hebben Robin en ik namelijk ons allerliefste Moppietje moeten laten inslapen.
Het is opeens zo snel gegaan...
Sinds vorig jaar weten we dat ze nierpatiëntje is en haar eerste dialyse verliep uitstekend. We waren dus gerust.
Twee weken geleden moest ze voor een tweede keer aan de dialyse. Ze was erg vermagerd, at moeilijk en braakte geregeld. Haar nierwaarden waren erg hoog (dubbel zo hoog als vorig jaar), maar na enkele dagen daalden de waarden weer. Behalve de laatste dag, toen stegen ze weer, dialyse heeft op dat moment geen nut meer.
Vanaf toen is het snel bergafwaarts gegaan met haar. Ze weigerde te eten, viel op enkele dagen tijd weer een halve kilo af (ze was 1 kilo in totaal afgevallen, wat erg veel is voor een katje dat altijd maar 3 kilo heeft gewogen) en na het dwang voederen (dat we uit noodzaak toch wilden proberen) moest ze weer braken. Ze zonderde zich ook af, ze had het opgegeven, haar lichaampje was op, ze wilde niet meer.
En dan sta je daar als kattenouders, voor die moeilijke beslissing enerzijds (je wilt je kat niet kwijt!), maar ook 'makkelijke' beslissing anderzijds want je wilt niet dat ze lijdt. En dat deed ze wel.
We hebben de laatste avond voor die vreselijke ochtend, nog veel met haar geknuffeld (wat moeilijk ging, want ze was ondertussen bijna vel over been) en haar 's nachts bij ons op bed laten slapen.
We hebben haar thuis dichtbij de konijntjes (want daar was ze goede vriendjes mee, geregeld rook ze naar het konijnenhok, dan had ze daar weer een nachtje geslapen...) een mooi grafje gegeven, het grafje dat we elke dag bezoeken...
Wat missen we haar, haar knuffeltjes en haar gekke streekjes. Zo knuffelde ze graag op mijn schoot als ik op wc zat. Echt een vreemde gewoonte van haar, maar ze vertoefde vaak op de badkamer, daar had ze altijd toegang tot het meest verse water in huis (erg belangrijk voor een nierpatiëntje). Mijn plaspauzes zullen nooit meer zolang duren als vroeger ;-)
Oh en wat is het leeg in ons huisje. Opeens zijn we ook geen gezinnetje meer, we zijn nog maar met twee (het was ons eerste huisdier samen)...
We hebben deze prachtige spreuk jammer genoeg aan den lijve mogen ondervinden...
Ze zal voor altijd in ons hart voortleven.
Hier trouwens de laatste foto die ik van haar nam, boven op het dakje van het tuinhuis al kijkend naar mij op ons terrasje...
Slaap zacht lieve meid.

14 opmerkingen:

  1. Ze was ook echt een heel lieve poes!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Pff lieve Lore hier rollen de tranen over mijn wangen, wat zal het moeilijk voor je/jullie zijn. Ik kan je alleen een dikke virtuele knuffel sturen. Dikke knuffel van Susan

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, moeilijk! Heel veel sterkte en een knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach, wat sneu... wij hebben onze Pip een paar maanden geleden moeten laten inslapen... ook nierfalen... zo kaal in huis... Ons huis is ondertussen een dolle boel met 2 jonge katjes... maar zoals mijn jongens zeggen, 'ze zijn niet zo leuk als Pip'...
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Lorre,
    Je weet het geweldig te beschrijven. Zo herkenbaar. Zo pijnlijk. Zo.....tja.... Ik hoop dat al die mooie herinneringen die je beschrijft een prachtig plekje in jouw hart krijgen. Nu doet het ongelofelijk pijn, ik weet het. Maar laat het verdriet vooral toe en je zal merken dat als je later naar een foto kijkt van haar of aan haar denkt er vanzelf een glimlach op je gezicht zal komen.
    Heel veel sterkte en een hele dikke kus vanuit Delft.
    Annemieke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Daar word ik altijd zo triestig van...
    Als grote poezenvriend heb ik ook altijd katten gehad en er dus ook al van enkele afscheid moeten nemen :(
    Sommigen begrijpen het helemaal niet maar wat kan dat toch pijn doen hé, zo'n lief klein knuffelvriendje verliezen!!
    Sterkte meid, probeer maar de leuke momenten te herinneren!
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh wat verdrietig voor jullie! Heel veel sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een betere thuis had ze niet kunnen hebben.xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sterkte Lore,wat heb je dat afscheid mooi beschreven Moppie kon zich geen betere baasjes wensen....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Agossie, wat sneu meis. Allebei mijn katten zijn uiteindelijk doodgegaan aan nierfalen, echt niet grappig.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. R.I.P. moppietje.
    Heel veel sterkte voor jullie 2.

    BeantwoordenVerwijderen